Yani İçimizdeki İyilik

Bir gün ona bir falcı "On sekizinde öleceksin" demiş. Falcının sözleri onu öyle etkilemişti ki, eksi yirmi beş derecede kış gecelerinde, bahçedeki tuvalete geceliği ile gidi-ordu. Birkaç kez gece kalktığını hissetmiştim. Bir seferinde arkasından ben de çıktım. Ellerimiz kapının demirine yapışıyordu. Dondurucu bir hava vardı. "Niçin çıplak çıkıyorsun, hasta olacaksın" dediğimde "Zaten bana falcı on sekizimde öleceğimi söyledi" demez mi. Çok şaşırdım adeta kendini ölüme hazırlıyordu. Bahçede uzun süre kalıyordu. İntaharı düşündüğünü de söylemişti. Annemle ikimiz onu bu inancından vazgeçirmek için, o zamanlar bir yaşında pek güzel bir bebek (Şimdi emekli edebiyat öğretmeni) olan, çok sevdiğimiz bir komşu oğlunu, ismini annemin koyduğu Yücel Ergin´i severken, hayat bu çocuğu sevmeye değer, güzel bir parça dinlediğimizde hayat bu müziği işitmeye değer, güzel bir manzarada hayat bunu görmeye değer diyerek ona yaşamı sevdirmeye çalıştık. İntihardan vazgeçtiğine inandığımızda çok rahatlamıştık. Üstelik bize emanetti. (Arka Kapak)