Ya Ameliyat Yeime Gelseydi _{Bir Gezi Parkı Hikayesi}

Biz bu ülkenin, tüm dünyada apolitikliğiyle ün salmış, küçümsenmiş, dalga geçilmiş nesliyiz. Apolitikliğimiz yüzünden sanat, spor, doğduğumuz şehir ve hatta takıldığımız mekanlar üzerine gruplaşıp birbirimize kıl olmuş, birbirimizi yemiş ve hatta öldürmüş nesiliz %90ı hayatında asla ideolojik bir mücadele vermemiş, yolda rastladığı eylemi beyhude ya da gereksiz yol tıkama şovu diye nitelendirmiş gençlerden oluşan bir nesiliz.

Ve biz dahil hiç kimse bizden şikayetlerimizi rakı masalarından toplayıp, birkaç saat içerisinde sokaklara dökülüp, ucu bucağı görünmeyen, şiddetin sınırının olmadığı bir mücadelede birbirimize koşulsuz sahip çıkmamızı beklemiyordu. Hiç kimse bizden nasıl mücadele edileceğini bu kadar çabuk, hatta gerçek zamanlı öğrenmemizi beklemiyordu. Hiç kimse, çoğumuz için ilk olan bu cici şiddet ve zulüm deneyiminde boğulurken, yaralanırken ve hatta ölürken, korku ve teslim yerine mizah ve neşeyi seçip yola devam etmemizi beklemiyordu. Sürpriz yaptık

*Genç Çapulcuların annelerine yazdığı anonim bir mektuptan