Uykudan Önce Bir Tane

BİR KİTAP KOVALADIM... İnternet sitelerini gezerken onun yazılarına rastladım bir gün. İkinci gün yine aynı siteye baktım, yeni bir yazı... Üç, dört, beş... Yazarların da "yazarı" oluyormuş. Her gün yazarımı arayıp buluyordum ve okuyordum. Kimi zaman onun yazılarını çalmayı düşündüm. Şeytan diyordu ki al, olduğu gibi Hürriyet´deki köşene koy. Ama bana "hırsız" demelerinden korktum. Bir gün tanıştık. Tavırları, ses tonu, kimliği, kişiliği de yazıları gibiydi; özenli, mert, kişilikli, sevecen, barışçı ve duygulu. Ona "Bu yazıları ne yapacaksın'" diye sordum, yanıt veremedi, yere baktı, canı sıkıldı, belli ki üzüldü. Sonunda şöyle dedi: "Benim yazılarım bir çok yazan insanınki gibi uçup gidecek. Bir kitapta toplamayı düşündüm ama, hem imkanlarım sınırlı, hem kim alır benim kitabımı..." Bu sefer ben yere baktım. Bu memlekette kitap yazmak ve o kitabın satıldığını görmek için "yazar"dan ziyade birşey olmak gerektiğini biliyordum, bunun tanığıydım aslında. Kimi zaman oturup dertleşirken yazılarını bir kitapta toplaması gerektiğini söylüyordum. Yanaşmıyordu. Ömrümde ilk kez bir kitabı adeta kovalıyordum. Kitap kaçıyordu. "Kitap satmayabilir, ama yazılar birarada dursun ve kaybolmasın" diyordum. Benim gibi başka dostları da ısrar ediyorlardı, ona küçük beyaz camda rastlayıp okuyanlar da... Sonunda... İşte bu elinizde tuttuğunuz kitap yapıldı. Nesrin Yanık´ın bu ilk kitabı. Çünkü arkasından başkalarının geleceğinden ve bir gün onu bir büyük kitabevinin girişindeki masada oturmuş kitaplarını imzalarken göreceğimden eminim. İnsanlar kuyrukta olacaklar. Kuyruğun en arkasında de ben. BEKİR COŞKUN