Tuyü Hunlar ve Tabgaçlar

Yerleşik tarım devletleri ile konar göçer devletler arasındaki temel fark, ilkinin, toprağı insanlar arasında

paylaştırmasıyken, diğerinin, insanları toprağa pay etmesidir. Öncelikleri belirleyen bu temel ayrım,

eylemi öne alan ve yaşama katılımı doğrudan kuran bir yaklaşımı benimser. Bir öncelik sorunundan ve

onunla ilişkili mülkiyet meselesinden öte, yaşamı zaman-mekan ekseninde salınarak anlamlandırma

çabası dikkate değeredir. Zira, zamana verilen öncelik, hayata dinamik katılımı öne alarak, dünyayı

varsayımsal katı bir tasnife bağlamayı tercih eden diğer anlayışı dışlamaktadır. Yerleşik hayat, yerin

bölünebilir oluşundan dolayı yatay bir dünya kurgusuna sahiptir. Diğer taraftan, sözlü kültür aracılığıyla

saklanan ve nesilden nesile aktarılan göçebe geleneğin bin yılları aşan birikimi, yazılı kültür

çevresindeki çeşitli sembol ve işaretlerde görülemektedir.