Tuşların Ucundaki Hayatlar

Teknoloji ve bağlı unsurların hayatımıza girmesiyle birlikte toplumdan giderek kopmaya başladık. İletişimimiz gitgide yok oluyor. Teklileşiyor ve yalnızlaşıyoruz. Aslında yok oluyoruz.

Farkında olmadan gelenek, görenek ve yaşayış tarzımızı da yok ediyoruz. Tıpkı bir virüs gibi içimize yayılıp her gün biraz daha bizleri yalnızlık uçurumuna sürüklüyor.

Bu girdaptan bir an evvel dönmemiz gerekir. Bireysel, toplumsal ve hatta devlet olarak da gerekli önlemleri almalıyız. Aksi taktirde kanayan bu yarayı durduramayız. Bütün değerlerimizin bir film şeridi gibi gözlerimizin önünde bir bir yok olmasına sadece seyirci kalırız.