Tarihte Türklük

Türkler, tarihin en eski ve sürekli kavimlerinden biridir. Dört bin yılı aşkın onurlu geçmişiyle Türkler; Asya, Avrupa ve Afrika kıt'alarına yayılmış büyük bir ulustur. Türklerin, tarihin çok eski dönemlerinde, Orta Asya topraklarında ortaya çıktıkları bilinmektedir. İlk topraklarının coğrafî sınırlarını çizebilmenin olanaksızlığına rağmen, Türklerin ilk yurtları, tarihsel kaynaklara göre, Altay dağları yöresidir. Tanrı dağlarıyla Altay dağları arasında yaşayan Türkler, Altay kavimlerinden sayılmışlardır. Türklerin tarihi, kavim olarak, Çin yazılı belgelerinin Kunlar adını verdikleri, Hunlarla başlar. Ama, sözcük olarak Türk, çok eski çağlardan beri bilinmekte ve kullanılmaktadır. Çin kaynaklarında Türk sözcüğü T'u-kûe olarak yer almış, Tu-kin şeklinde yazılmıştır. Türklerden söz eden bir diğer eski yazılı kaynak da Asurlulardan kalmıştır. Ninova Kütüphanesinde bulunan ve M.Ö. 665 tarihini taşıyan bir tablette, kuzeyden inen Türk atlılarının Asur ülkesini ele geçirişleri anlatılmıştır. Türklerden söz eden en eski kaynaklardan biri de Herodot Tarihi'dir. Bu ünlü tarih kitabında Türk adı Trykae (Turkhia) olarak geçmektedir. Türk sözcüğünün bir kavmi, bir topluluğu ve bir devleti belirtmek amacıyla ilk kullanılışı, dağınık ve göçebe Türk boylarının Göktürk siyasal birliği çevresinde toplanmasıyla başlamıştır. Göktürk devletinin kurulmasından sonra Türk sözcüğü tarihe, Orta Asya kavimlerinin büyük çoğunluğunu belirten bir isim olarak geçmiştir.