Sürgün ve Atlas

Bozkır Çekirgesi Suyun esrik alevi, genzimizi yakan rüzgar Bir ikindi vakti ay tepeleri tırmanıyorken Zemberek gibi titreşen anılardan süzülüp Erirdi mevsimin yakut kanadında zaman Saçlarını gizemle örterdi kar, beyazın tomurcuğu Göllerde kanat vuruşlarıyla dolaşan tedirginlik Devinirken nar nefesler gizemli bir uğultuda Ağulu sesiyle yolların birden o savruluşlar Tütün rengi anılar artık bozkır yamaçlarından Batık kanatlarla çırpınıp duran keder Dağılışlar, dizboyu büyüyen alevlerle Tırmalanmış bir gök gibi her daim Sesin ki acımasız bir poyraz içinden Boşanan sağanaklı bir ürperti gibi