Söylemek Zor Sevgilim

ah benim kimselerin anlamadığı

yalnızlığım

kanıyor boyuna bıçak yarası içimde

sayfasını kaybetmiş kelimeler gibi

savuruyorum yürüdüğüm yollar sıra anıları

kalbim kenarda unutulmuş çerçevesiz fotoğraf

yılların pas tutmuş levhası

adı adreslerde kayıtsız bir hiçlik

dönüp dolaşıp üzgün, ıslak kendimi topluyorum

nehirlerin bittiği yerden

onca zaman intiharları avutarak avunarak

her gün mezarım başında

yalanlar dikiyorum dudaklarıma