Siyah Bir Güldür Ölüm

Güzel Gün Gün doğarken meşeler hışırdıyordu Ekin güneşinde kucağıma verdiler seni Göğün boşluğunda süzülen turnalar Öpüp geçtiler küçücük ellerini Şırıldayan su üşüyen rüzgâr Yürüyorlardı başıboş vadilerde Bir garip gülüyordu bilmeden Çıtırdadı köşeyastığında gülün dalı Bir kadın uçan zamanı taşladı İri gözlerinde sağılan sütün menekşesi Uyuyup gittin sonbahar yağmuruyla Gülümsedi kadın gülün yaprağı düştü (Kitabın Girişinden)