Sıdıka

Tuhaftı... Sanki herkes, 'fabrıga'nın gizli bir işaretini taşıyordu.... Orkestra, kimselerin duyamadığı tılsımlı bir fabrika sireni çalıyor, yaşamın vardiyası değişiyordu... O an, 'ağır sanayii'nin, olanca ağırlığı üstüme çöktü... Kendimi de, fabrikanın bir ürünü gibi duyumsadım... Bir an için 'fabrıga'nın yaşamımızda hiç olmadığını düşündüm... Düşünemedim... Sonra önce senin, ardından diğerlerinini gülümseyen 'düğünlü' yüzlerine baktım... Baktım ve 'fabrıga''nın başka bir şey değil, biz olduğumuza karar verdim... Çocukluğumdan beri pek sevmediğim, o koca, dumanlı deve ait yüksek fırınların, niye Ayşe, Ülkü, Zeynep gibi insan isimleri taşıdığını çözdüm..."