Sanki Sonsuz

sazlıklardan geçen yitik bir tekneyle yanaştım
kendinde sınırsızlık olan kıyılara

ufuktaki kaygan bekleyişim artık

düşlerin anlamına bürünen
sorgulanmış yakınlığında silinir izim
ve sonsuzluğunda hızın tortusu birikir


saydam bir aşama evrenin genişleyen ucundan

vazgeçtiğin şimdilere tutunmuş gibi

bu kadar getirebildim kendimden

tek sabahımız olsun isterdim oysa

gecesinde ölü bulunduğumuz