Sadakat

"Bilseydi... Üvey annemden yediğim dayakları, gördüğüm işkenceleri

bilseydi... Üvey annemin, ?at bu çocuğu başımızdan' dediğini, babamın

benden kurtulmak için bir akşam beni ıssız bir tarlaya bıraktığını

bilseydi... En zor zamanlarımda dilencilik yaptığımı, ekmek çaldığımı

bilseydi... Parasızlık yüzünden gündüz okuyup, geceleri pavyonda

çalıştığımı bilseydi... Babamın, ?benim oğlum değilsin sen, annenin seni nereden peydahladığını biliyorum da

söyletme bana şimdi' dediğini bilseydi... Uykusuzluk ve yorgunluk da eklenip tımarhanelere bu yüzden düştüğümü

bilseydi...

Ama annem bunları bilmemeliydi."

Nezih, akıl hastanesinden çıktığında, onu, mücadele edemediği hayat ve saplantılı aşkları bekliyordu.