Saatler / Geyikler

Lale Müldür şiirinde yedinci konak: geyikler, kumrular, kuğular arasında... saatle satrancın çaprazında... Rilke ve Şeyh Galip'in izinde... aşkı arayan, varoluşu sorgulayan bir yolculuğun konağı: kırmızı bir mermerde geyik silueti;/geyiğin boynunu tuttuğum zaman/ elimde kalan pas lekesi ya da/böyle bir şeyi anlamağa / çalışmak. beni sevdiğin zaman/ yeşil kadife tüylü bir geyik/ormanda su içiyor. ya da yeşil/kadife tüylü bir su akıyor/ boynuzlarımızın arasından. Tadımlık seninleyken saat benim en sevdiğim şeydi çünkü saat bana aitti. saatin tik taklarını kaldırabildiğimden değil- uzak bundan. ama 11.30 mesela benim en sevdiğim saatti. Hâlâ öyle. bunun nedeni çok basit. sen de anlamışsındır. bu şiire başladığım saat de 11.30 ama bir ses yok. 24 Eylül 1999. bir pazar günü. diğerleri gibi. korkunç bir pazar. pazarın korkunç tik taklarını kaldırabildiğimden değil - uzak bundan. BEYAZ KENTTE filmini oynuyorsun sen benden uzakta. ben de bu filme boyun eğdim gibi bir şey. insanlar öldü ölüyor. korkunç bir saat hükme- diyor onlara ama benim saatim teselli ediyor beni üzülme diyor dönecek o dönecek...