Poyrazda Kımıldayan Salıncak

Ahmet Oktay: Şimdi'nin şairi. Bu yüzden hep hakiki. Devrimcidir. Ruh aleminde bu coşku bir gün olsun eksilmemiştir bana sorarsanız. Ahmet Oktay şiirin bin yıllık anayasasıyla uğraşır; güzelliği gizleyip saklamaya çalışır; hikaye anlatır gibi, monografi yazar gibi yapıp, hayatı kurcalar; bir 'giz'i bir başka 'giz'le açar, açtıkça yalınlaşır ve her tüketilişte kendisini yeniden üreten bir söze kavuşur. Müdanası yoktur. Ölümsüz değil, 'bütünlenmişlik' ardındadır çünkü. Gılgameş değil, Utnapiştin'dir. Gılgameş'in güzergahını tüm cefasını üstlenerek izleyecek kadar alçakgönüllü bir Utnapiştin! Gılgameş'leri sevip sayan bir 'bütünlenmiş'. Ahmet Oktay, içgüdüleriyle hesaplaşa hesaplaşa geldiği bir durakta, tek ve büyük bir şiirin sahibidir. 1963'teki Gölgeleri Kullanmak'tan 2001'deki Hayalete Övgü'ye, oradan dört şiirle 2003'e uzanan bir derin yolculuk için, ilkin derin bir nefes almanızı öneririm. Rastgele!