Özelleştirme Kimin Çıkarına?

Hemen hemen bütün dünyada, merkezi ve yerel yönetimlerin aksaması sonucu, bütçelerinin sürekli açık vermesi, çoğu kamu iktisadi teşekkülünün (KİT) her yıl bilançolarında büyük zararlar çıkması, kamu sektöründe temelli bir reform gerekliliğini gündeme getirmiştir. Ancak, Batılı özel sektörün globalleşen dev şirketleri, neo-liberal ideologların rehberliğinde de Thatcher vb. siyasilerin desteğiyle, Dünya Bankası ve IMF gibi kuruluşların reçetelerini kullanarak, kendi çıkarlarına uygun düşen "özelleştirmenin" tek reform seçeneği olarak sunulmasını sağlamışlardır. Bu arada, "büyük balık küçük balığı yutar" misali, özelleştirilen sektörlerdeki kamu varlıkları, devlet tekellerini serbest rekabete açma görüntüsünün ardında, görülmemiş bir hızla belirli ellerde toplanmaktadır. Borç tuzağındaki Doğu Bloku ve 3.Dünya ise, açıklarını kapatmak için özel sektör ideologlarının her derde deva olarak sundukları, IMF ve Dünya Bankası patentli reçeteleri yutmak ve kendi ulusal koşullarına daha uygun düşebilecek reform seçeneklerini es geçmek zorunda kalmaktadır. Brendan Martin, toplumsal yarardan çok, özel bir çıkar grubunun yararına yapılan özelleştirmelerin, Batı'da da, Doğu Bloku ve Üçüncü Dünya ülkelerinde de kamu hizmetlerini iyileştirmediğini örneklerle gösteriyor. Yazar, 21. yüzyılda kitlelerin refah düzeyini önemli ölçüde etkileyecek olan kamu sektörü reformuna ideolojik olarak değil, toplumun çıkarları açısından yaklaşılması gerektiğini savunuyor ve alternatif modeller öneriyor.