Öyküsüz Bal Çiçekleri

Esra Çerçioğlu naif, yer yer sitem dolu yer yer masalsı ama hep dimdik şiirleriyle ve duru bir biçemle karşımızda... Bal çiçeklerini bilir misin Mor renkli olanlar hani Arılar gibi düşerdim peşlerine çocukluğumda Taşlı topraklı demeden Sonra koşardım peşlerinden sokak köpeklerinin Girerdim kuraklık gelmeden önce ırmaklara Korkmazdım hiçbirinden Çıkardım en aksi adamın erik ağacına Şimdi korkağın biriyim Bağıramıyorum bile camı açıp Ben bu adamı seviyorum diye Öyküsüz Bal Çiçekleri, Sevgilinin ardından bir yüzleşmeyle başlıyor... Hüznü, ince ince mısralarına dağıtıyor. Ayrılığı da aşkla taşıyor, aşkla yazıyor. Çocukluğunu her daim cebinde taşıyor. İstanbul kalpleri taşlayan anarşist bir çocuk onun için. Yaralar alsa da yoluna devam ediyor. Sonra yine Orhan Veli'nin yanına varıyor: Döndüm dolaştım yine Orhan Veli'ye döndüm / Anneme döndüğüm gibi / İnatçı adam / İyi ki seninle bir köprüde Karşılaşmadık