Ofelya

"Ne aptalmışım da bir köylü kızı kadar özgür ve bir kralın kızı kadar değerli olduğumu düşünmüşüm! Ormanın derinliklerine baktım ve ´Bu ilişkinin kaderi kötü yazılmış. Ne sana, ne de bana faydası olacak,´ dedim acı içinde. Hamlet´in içini çektiğini duydum. Yoksa duraksayan ateşin üstüne mi üflemişti' Arkamda durup omuzlarıma dokunduğunu hissettim. Beni kendisine çevirdi ve yüz yüze geldiğimizde sıcacık öptü. Dudaklarının dokunuşu korkularımı silip götürüyordu adeta. Elsinore´un Hamlet için, tıpkı benim için olduğu gibi, altın yaldızlı bir kafes olduğunu anladım. ´Bu ormanda ve kulübelerde kıskanç gözler, eleştiren diller, dedikodu veya yalan yok,´ dedim. ´Öyleyse bırak, hep burada kalalım ve birbirimize sadece basit gerçekleri söyleyelim.´ İsteğimin işe yaramayacağını bilerek yanağımı Hamlet´in ceketinin sert, gösterişsiz omzuna dayadım." -Library Journal "Gitgide artan tutku, duygusal iniş çıkışlar -insanı sürpriz bir sona sürükleyen bu hikâyede hepsi var."