Neva

Ne daha gerçek olabilirdi ki...20 yaşında, gülümsediğinde gözlerinde çiçekler açan, pamuktan kalbiyle mutluluğu ve sevgiyi arayan, kemanına, hastalarına ve bana, evet merhameti, koşulsuz sevmeyi yıllarca önce unutmuş bana aşık bir genç kızın dünyama geldiği gibi narin, sessiz sedasız, kısacık ömürlü nadide bir kelebek gibi yalnızca bir kaç sayılı nefeslik dünyamı güzelleştirdikten sonra usulca gitmesinden... Yıllar geçti üzerinden... Genç adam yıllar boyunca yaşadıklarının bir anını bile unutmadı. Genç kızın yalnızca kadınlara özgü derin bir yalnızlıkla, sevgiyi ve mutluğu arayışını, bunun için yaşadığı masum çırpınışlarını görememişti. Şimdi ise tüm yaşananlar uzaklarda kalan acı dolu bir hatıra gibi. Geldi, arkasında koskoca bir boşluk bıraktı ve geçip gitti. Öyle garip, bu boşluk hep içerlerde biryerlerde duruyor ve hiçbirşey dolduramıyor onu. İşyerlerinde çalışırken, evde veya dışarda dostlarla birlikteyken, çok derinlerdeki bir parça herşeyden ayrı... Sürekli içinizde çalan, sizden başka kimsenin duymadığı bir müzik gibi... Evdeki herkes gidip yatağınıza uzandığınızda ve bütün sesler kesildiğinde ruhunuzda o garip, berrak ama güçlü müzik duyuluyor sadece. Çok iyi tanıdığınız, varlığına iyice alıştığınız ruhunuzu okşayan bir melodi. Vicdanın pırıltılı, ince, yumuşacık fakat o güçlü melodisi... (Arka Kapak)