Musa'nın Mapushanesi

Do'a, ilkyaz'n en güzel günlerini ya'arken, bizim de ba''m'z'n üstünde dü'üncelerimizin gençlik türküleri esiyordu. Vakitsiz gençlik türküleri söyledik diye may's'n bu çimen, müzik, çiçek desenli hal's' üzerinden kald'r'l'p dört arkada', dört y'l içeri at'ld'k. Mahpushane, bize seki seki derinlere do'ru inen karanl'k cehennem bahçeleri haz'rlam''. Can, kapkara, a''l' çiçekler açan bu bahçelerde her an çelik uçlu çak'rdikenleriyle dalan'r durur. Burada insan, bir zavall' bu'day tanesi gibidir. Her gün kayg' de'irmeninin ta'lar' aras'nda yeniden ufalan'r durur. 'yi ki biz, yüre'imizi dü'üncemizin buyru'una vermi'iz. Belki bu yüzden sars'nt'm'z daha az olacak. Ya'amak sevincimiz daha az a'lay'p saçlar'n' daha az yolacak.