Korkutname

Kara, çekik gözlerini uyku almış, aç oğul On iki ince kemiğin kırılmış Boğaç oğul Tatlı canın seyrandaymış yakala ki gitmesin Azrail atına binip dünyayı terk etmesin Öz gövdende canın varsa oğul haber ver bana Kara başım kurban olsun, feda olsun yoluna Kazılık Dağı, suların Akarken akmaz olsun Bağrında biten otların Çıkarken çıkmaz olsun Oğuz gülün, nevruz gülün Kokarken kokmaz olsun Geyiklerin taşa dönsün Sekerken sekmez olsun () Beri gel sütünü emdiğim ana Kazılık Dağı'nın günahı yoktur Beddua eyleme boşu boşuna Kazılık Dağı'nın günahı yoktur Akan sularından kemlik görmedim Biten otlarından bela dermedim Aslana, kaplana fırsat vermedim Kazılık Dağı'nın günahı yoktur Geyiği taşlarda seker sessizce Tavşanı korkarak çıkar sessizce Bir deresi vardır akar sessizce Kazılık Dağı'nın günahı yoktur Dede Korkut Oğuznamesi, on iki hikâye ve bir mukaddimeden oluşur; sözlü halk edebiyatının en önemli temsilcisi olan bu destansı hikâyeler 15. asrın sonları ile 16. asrın başlarında yazıya geçirilmiştir. Oğuzların yaşayış şekline, gelenek göreneklerine dair bilgiler, diğer kavimlerle yaptıkları mücadeleler, han ve beyler hakkında methiyeler, kahramanlıklar, hikmetli sözler, tarihimizin bu merak edilen dönemine dair ayrıntılı bilgi sağlarken aynı zamanda bunların anlatım gücü, söyleyiş incelikleri bakımından hâlâ etkisini koruması bu eseri hem Türk hem dünya edebiyatı için çok kıymetli yapmaktadır. Boğaç Han, Beyrek, Deli Dumrul, Bayındır Han gibi Oğuz beylerinin ve kahramanlarının başlarından geçen olaylar sürükleyiciliği ve anlatılış biçimiyle okuyucuyu kendine çeker. Eserin orijinalinde nazım ve nesir bir arada verilmiştir. Yazarımız Kenan Çarboğa ise Korkutnamede, beş hikâyeyi tamamen hece ölçüsü kullanıp nazım hâlde yeniden ele alarak Türk edebiyatına değerli bir katkıda bulunurken, edebiyat severlerin keyifle okuyacağı bir eser meydana getirmiştir.