Kim Söyleyecek Ölü Olmadığımı

Gün yeni ışırken ben, yaşadığım kentin sokaklarındaydım: Tozlu, çiğli, ıslak. Her sabah bu sokaklardan geçerken sanki başka kentlerin sokaklarında yürüyormuşum gibi bir duyguya da yenik düşüyorum. Aynı zamanda, farklı kentlerin sokaklarını düşlemek... Soruyorum kendime, 'gerçekte, ben neredeym'' Ve 'hayat' bana açıksa; nasıl ve nerelerinden bakmalıyım ona her gün' Hangi çiçekleri mutlu eder beni, hangi kaktüsleri mutsuz. Derinliğine yaşadığım 'hayat'ın içindeyim; izleyeni, dostu ve sevgilisi, barışğı ve dargını, terkedeni ve kavuşanıyım. Örtülü ya da açık öneri ve eleştirilerimle: İki 'yeşil şeytan çekirgesi'nin çektiği siyah bir arabanın beni alıp götürmesine değin. Çok çeşitli dış ve iç etkenlerle değişmekte olna bir 'dünya'nın ve Toplumumun içinde bir gözlemci, bir gezginim. Beni etkileyen, sarsan, intiharları düşündüren olayları, durumları, gel-gitleri yazıyorum, tümcelerimin arka bahçelerine yerleştirdiğim eleştirilerim, karşı çıkışlarımla. Bir 'Kıbrıs'lı Türk aydın tavrı' mıdır bu, okurlarım karar verecek. Ey 'Hayat', güzel öp beni! "... Bir Çığlık Kaç Renge Parçalanır'ı okuduktan sonra Kansu'nun aslında bir denemeci, sahiden bir deneme ustası olduğu (kendiliğinden) ortaya çıkıyordu bence... Dili temizdi, şairliğinden gelme duyarlılığını düz yazıda akıllıca dengelemişti..."