Keskin

"Kokusunda can bulduğum
Sen benim uçurumum olacaksın."
İşte oradaydı...
Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu.
Sanki ona biraz daha dokunmazsam ölecektim. Bu
hastalıklı duygular beni ele geçirmişti, yavaş yavaş
yanına yaklaştım ve tam önünde durarak gözlerine
baktım.
O kadar güzeldi ki...
Bir papatya gibi kırılgan ve narindi. Bu eski evde
bile ışıl ışıl parlıyordu. Şaşkın bakışlarıyla tam
önümde durmuş bana bakıyordu. O dolgun
dudakları loş ışıkta bile âdeta bir güneş gibiydi. Ona
baktıkça bedenimdeki yangın beni iyice sardı ve
içimden geçenleri yakarırcasına söyledim:
"Yakıyorsun Zeynep! Alev alev, cayır cayır
yakıyorsun!"