Kederin Rengi

Düş ve Gece ...
Ne acılar gördü bu yürek
Zamansız ayrılıklar.
Yalnızlığın tam ortasında kalarak,
Gözlerimdeki kederi gizleyerek,
Düşüncelerde yorulan ve boğulan
Bir yaşamın kıyısında
Stemi kendine ve kadere ..
Öyle mutlu göründüğüme bakma
Hüznüm ve kederim benden büyük..
...düşteki son gece,
gecedeki son yıldız,
şehrin ışıkları,
kitapta ki son cümle,
radyodaki şarkı ,
ahh bir bilseniz bu gece ne kadar yalnız ve mutsuz !
Eskiden bu kadar değildim,
Büyüdükçe eksiliyor ve yalnızlaşıyor insan..
Düşte ki son geceyim şimdi.
Yıldızı kaybolmuş,
Kitabın sonu,
Şarkı bitti,
Ömür geçti,
düşler ve anılar var şimdi...

Zeynel ÖZBAKIR // Kederin Rengi

Her şey bir acının yürekte damıttığı duyguların, sancılı günlerin akşamlarında çıktı orataya.
Şiir bazen insanın işitilmeyen feryadır dünyada,bazen umudun söze gelmiş hali,bazende aşkın en yalın halini dizelere sermek gibidir duyguları.Bu kitap; eksik kaldığım,geç kaldığım,yarım
kaldığım,umudum,sancılarımın ve yaşama dair bir çok duygunun tercümanı oldu yüreğimin...