Kara Kar

Uyandığı yataktan Kemal'e dokunmadan kalktı. Baktığı aynada yüzünde teslimiyetin ve kabullenmişliğin ifadesi hâkimdi. Titrek, ürkek, sakin ve yenilmiş... Memnun bir halde banyoya yürüdü Kemal'i uyandırmadan üzerini giyindiği odanın kapısını açtı loş ışıklarla aydınlatılmış koridorun sonunda kocaman bir tablo asılı duruyordu bir süre tablodaki resmi izledi arkasından gelen ses:
"Lenin"
Sıla korkuyla arkasına baktı Kemal kalkmış onu izliyordu.
-O resim Lenin'in resmi, tanıyor musun?
-Hayır, ilk defa gördüm kim o babanız mı?
Kemal gülümseyerek:
-Hayır bilemedin.
-Dedeniz mi?
-Sayılır.