Kâbus

...Ve açtım gözlerimi; ne göreceğimi, ne düşüneceğimi ve Allah'a ne kadar çok şükür ve teşekkür edeceğimi bilmeden açtım gözlerimi. Karanlık bir odadaydım, bu oda benim hayalimdi, evimdi. Yanımda başka nefesler hissediyordum, bu benim özlemimdi. Aslında eski olan, yeni bir yerdeydim. Bu ise benim hayatımdı.

Şimdi hatırlıyorum ve artık anlıyorum. Yine her zamanki gibi gece olmuş ve ben gözyaşlarımın eşliğinde uykunun kollarına kendimi bırakmak üzereydim. Tek bir isteğim vardı; yeni, rahat ve eşsiz bir hayat. Bu dilekle yummuştum gözlerimi. Ve uyandığımı sandığımda, bir rüyanın tam orta yerinde olduğumu bilemezdim. Sahiplendim o hayatı, sevdiğimi sandım, alışmaya çalıştım oraya, pişman oldum sonra, kendime kızdım, öldüğümü sandım ve belki de ölüme en fazla bu kadar yaklaşabilirdim. Sonra aldım dersimi, anladım mesajı, anladım sahip olduklarımın değerini ve anladım her şeyin bir kâbustan ibaret olduğunu.