İstanbul İstanbul İken

Çorlulu Ali Paşa Medresesi´nin arasında bir yerde babam, ´Gel evladım, şuradan birer kuşlokumu alalım´ dedi. O zamana kadar kuşlokumunun ne adını duymuşluğum var, ne de kendini görmüşlüğüm... Olsa olsa kuş biçiminde bir tür lokum olmalı diye düşündüm. Ama önüne beyaz önlük bağlı adam tezgahtan 10-12 santim kadar çapında yuvarlak iki kurabiye alıp kağıda sarınca, bu kuşlokumu denen nesnenin kuş olmadığı gibi, lokum da olmadığını anladım. Sokakta yiye yiye gitsek ya, hayır. O zamanlar İstanbul´da, sokakta yürürken ısıra ısıra bir şeyler yemek çok ayıp! Beyoğlu´nda, ancak görgüsüzlerin yürürken öte-beri atıştırdıklarını söylerdi bizimkiler. Sahiden de başında fötr şapka, sırtında palto, ayaklarında iskarpin, bir beyefendinin İstiklal Caddesi´nde avurdunu şişire şişire fındık, fıstık, leblebi, üzüm yediğini görmenin imkanı yoktu dersem, doğrudur.