Issızdakiler

Sıradan bir gun gibi baslamıstı. Zaten ne olursa boyle gunlerde olur. Oyle bir sey olur ki, hayatın cıldırtıcı tekduzeligini mumla aratır.Erdem bir sonbahar akşamı çocukluğundan beri ona yasak olan eve döndüğünde planı belliydi. Geçmişin hesaplaşmalarını bir kenara bırakıp artık bu evde yaşayacaktı. Oysa evde ilk defa tanışacağı hasta kız kardeşini ve birinin hayatını altüst edip, hiçbir şey olmamış gibi gidemeyeceğini hesaba katmamıştı... Çağıl Yaman ikinci romanında, iki kayıp ruhun karşılaşmasını, geçmiş ile bugün arasında gizemli bir hikâyede buluşturuyor. Ben, koyu renk cilası atmıs merdivenlerin arasından suzulen bir hayaletim. Karınca kadar sessiz adımlarla her yeri dolasırım. Beni kimse gormez, kimse duymaz, kimse dusunmez. Beni, benim dısımda kimse bilmez. Tam da bu yuzden hatırladıgım her seyi bu deftere dokmeye karar verdim. Hayalet olarak gorduklerimi asla unutmamak icin... Cunku eninde sonunda yasamaya baslayacagım. Cevreme ordugum bu hastalıklı kabuktan cıkıp iltihaplı bir irin gibi yayılacagım. Degdigim her seye bulasacagım. Zehir olacagım, kendime degil, baskalarına... Sessizce surunen bir engerekmisim gibi benden cekinecekler. Ben yasarsam ozgur olacagım.