İslamiyet ve Tıp

Vücuda âit ilmi bilmek, ilimlerin en üstünüdür, insan sıhhatte olmazsa varlığı neye yarar. Dünyevî uhrevî muvaffakiyetler vücudun sıhhatine bağlıdır. Bundan dolayı Resûlullah (EL İLMÜ İLMÂNİ İLMÜL EBDANİ SÜMME ÎLMÜL EDYANİ )buyurmuş, ilim iki olduğunu, evvelâ bedene âit bilgiyi duyurduktan sonra da dine âit ilmi duyurmuştur. (1) Bu Hadîsi Şerif, Din ilminden evvel beden ilminin öğrenilmesinin beyanı ile tıbba verdiği ehemmiyeti gösterir. Şüphesiz ki insan zinde oldukça her şeyi düşünüp yapabilir. Hasta bir vücuttan ne kendine, ne de başkasına hizmet beklenir. Din ve dünyanın kazancı, saadet ve selâmeti vücudun zinde olmasına bağlıdır. Cemiyette vücut zindeliği ve Adlin ikamesi birinci durumda gelmekle Türk-çemizde de «Hekimsiz ve Hâkimsiz yerde durulmaz» sözü darbı mesel olmuştur. Bu da topluluk hayatındaki tıbbın ehemmiyetini anlatır. Tıp vücudun sıhhatini muhafaza için bedenin sıhhî ve marazı ahvalinden ve onun tedavi usullerinden bahseder. Beden hasta olduğu kadar ruh ta hastalanır. Beden ve ruh bâzan tabiî mecrasını değiştirir hastalanır. Tıp, mecrasını değiştiren arızalanan beden ve ruhu tabiî mecrasına koyar. O halde bu insanlık için en lüzumlu bilgidir. Bunun için İslâmiyette bu ilme her ilimden evvel ehemmiyet vermiş, bu ilmi bütün ilimlerin üstünde bir mevkide tutmuştur. Bu kitabda bu kadar mühim bir bilgiyi, İslâmî görüşle bildirmeyi arzular. Kıymetini bilenlere ne mutlu. Muvaffakiyet Allahtandır. ELHÂC MEHMED KEMÂL PİLÂVOĞLU