İran Entelektüelleri ve Batı

İran Entelektüelleri ve Batı, İkinci Dünya Savaşı sonrası İran entelektüel yaşamının temel uğraklarını çözümlemeye çalışan, bunu yaparken de Michel Foucault'nun ve Edward Said'in ötekilik kurgusundan hareket eden bir metin. Kuramsal ve görgül anlamda zengin bir malzemeye yaslanan çalışma, 1940'ların ortalarından 1990'ların ortalarına kadarki süreçte İran entelektüellerinin siyasi, söylemsel, kültürel ve pedagojik pratiklerini derinlemesine çözümlemeye çalışıyor. Kitabın yazarı Boroujerdi, F. Şadman, Ahmed Ferdid, Celal Al-i Ahmed, S. H. Nasr, İhsan Naraki, Hamdi İnayet, Daryuş Şayegan, Rıza Davari ve Abdülkerim Suruş'un düşünce evrenlerinden hareketle, yerelci söylemin İran'daki hakim konumunu değerlendirmektedir. Onu göre birçok Üçüncü Dünya entelektüelinde yer alan yerelcilik, Batı'nın Avrupa merkezli tarih anlayışını, büyük anlatılarını ve ana kodlarını dönüştüren ve geriye döndüren bir kültürel refleks olarak varlık bulmuştur. Boroujerdi, gerek seküler gerek (ulema dışındaki) dini entelektüellerin çifte bir öteki algısıyla nasıl devlet ve Batı sorunsalarıyla yüzleştiklerini gözler önüne seriyor ve Batı ve devlet imgelerinin zihinsel üretiminin bir yerlerinde yer alanlar için, özellikle de Batı-dışı dünyanın entelektüelleri söz konusu olduğunda ne kadar merkezli bir yere sahip bulunduğunu bize göstermiş oluyor. Kitap, siyaset bilimi, uluslararası ve kültürler arası ilişkiler, siyaset sosyolojisi ve Orta Doğu çalışmaları alanlarında açılım sağlayacak bir çalışma... (Arka Kapak)