İntikam

intikam siyaha boyanmış boylu boyunca ömrüm Işık arar aşkta kuşları cağırır gök mavisi gök düşün başladığı yerde yatar turna insanın ruhunda kiyafetsizdir kelimeler öyle yalın öyle cıplak boğar insanı yanlızlıkla birlikte ah ulu aşk bilmez kimse bu çağda ruhunu kanın cağrısına uymuşta çocuk uyur geçmişin acısında kırlangıç öter bir ulu ibadetir yaradana cocuğun gözyaşları gölgesi düşer suya cocuğun kan ağlamaktadır gökyüzü yitirilmiş bir hayatın müziğini calar ruh uyanır bırakın beni çocuğun öçünü almadan gitmem başka denizlere sahne kararır bir kelime dolaşır kainata sadece intikam