İçimdeki Çocuğun İçindeki Tanrı

Her şey yıllar önce yazdığım şu şiirle başladı. Ve beni başka boyutlara alarak bu kitaba taşıdı.
İşte bak...!
Görüyormusun...
Parmağımın hemen ucunda..
Ay ile yıldızın
Arasına oturmuş,
Işık çiziyor.

Bu kitabın sayfalarında felsefenin çocuk diliyle konuşacak, felsefenin çocuk kulağı ile duyacak, felsefenin çocuk gözüyle görecek ve felsefenin çocuk tebessümüyle düşüneceksiniz.

Kendimi; kendimden kendime doğru kendimlemiş bir şekilde düşüncenin akışına bırakarak hayal ile gerçeği birbirleriyle kesiştirmeden daima dengeli ve paralel olarak güncelleyip ilerleyerek ve düşüncemden pislik, kalemimden kirlik damlatmamaya özen göstererek sade, içten ve samimi olarak Felsefenin çocuk dilinde bir tarzla sevgiye, aşka, dostluğa ve Tanrıya bıraktım. Bu bırakışla, hayallerime hayaller, gerçeklerime gerçekler ekleyerek... GECEYE BİR KAŞIK GÜNDÜZ KATIP / DÜŞÜNCENLE KARIŞTIRIP / ŞEREFE DEYİP KARANLIĞA / İÇEBİLİYORSAN KANA KANA / YILDIZLAR TAKILMADAN BOĞAZINA / HER ŞEY SENİNDİR / HÜZNÜNE BİR KAŞIK / UMUT KATIP / FİKRİNLE KARIŞTIRIP / ŞEREFE DEYİP TANRIYA İÇEBİLİYORSAN KANA KANA / ACILAR TAKILMADAN BOĞAZINA / HER ŞEY SENİNLEDİR. diyebilmesini öğrendim.

Bu öğrenişle; düşünceleşmenin ve fikirleşmenin özgünlüğünü mantığımla yontup işleyerek kendi gerçeğimin heykelini diktim. Ben bu heykele ''KEMAN ÇALAN BİR ORANGUTAN'' heykeli diyorum. Daha doğrusu içimdeki çocuk böyle diyor.
Bu kitabı okurken değişik notaların ses perdelerinde ilahi doruklarda yankılanan Tanrısal coşkunluğun sedasına erecek ve kendinizi Tanrısal bütünselliğin güncelliğinde, evrensel şiirselliğin özgürlüğünde bulacaksınız.
Abdullah Özdamar