Hüzünkar

Uyanmıştı Hüzünkâr müebbet uykusundan. Azat edilmiş gibi ahiret sorgusundan Kesilmişti soluğu, yüzü benzi atmıştı, Korku ve heyecanı birbirine katmıştı. Duvarlarda sürünen feri sönmüş gözleri Anımsamıyor gibi yokluyordu her yeri, Titreyen elleriyle sıvazladı yüzünü. Kirli sakallarında asılı duran hüznü Bırakıp bir köşeye yüreğine yöneldi, Az önceki rüyası ansızın dile geldi: Senin bu gördüklerin bir rüyadan fazlası, Hayal ile gerçeğin, varla yokun teması Her gece aynı rüya tam yirmi üç senedir, Sormadın mı kendine, bundaki hikmet nedir' Çözmek istersen eğer sözümdeki esrarı Gerekir bu rüyanın bir kez daha tekrarı