Hüzün Duvarı

Karanlık çökünce yeryüzüne, güneş yüzünü aya döner... Bütün yıldızlar kendine bir yol arar gibi birer birer kaybolur, uzak iklimlerin bütünsel düşlerinden geriye. Ve zahmeti yüzünden düşer çocukların, hangi masumiyet koruyabilir ki laneti yüzüne bulaşmış gecenin. Şimdi bir kervan gibi yola koyulmak varken, bütün denizlere kara lekeler bırakarak ilerliyor yıldızlar ardımızdan. Hepiniz artık çok iyi biliyorsunuz ki, geceyi düşünüze bütün nefretiyle kazıdı masallar. söylesenize hanginiz koca bir yalan, hanginiz doğruya inanacak kadar saflaştınız. Saflara ne zamandan beri ayrıldı körelmiş düşleriniz. Evet işte sona yaklaştı zamanın kaybolmuşluğu. Hiç kimseye ve hiç bir şeye inanmayacak kadar gömülü duruyor kafalarımız toprağın yedi kat derinliğinde.