Hiçliğin Aynasıydım Ben

Kimi zaman umutsuz kimi zaman sebepsizce mutlu... Kadınlar, alkol ve üçüncü sınıf işler arasında yaşamla boğuşurken kimi zaman da ayakta kalabilme mücadelesine dair tüm bunların dışında başka bir çıkış yolu aramaya çalışan bir adamın hapishanelerden soğuk bar taburelerine, yalnızlığın arka sokaklarını kararlılıkla bir bir adımlayışı... Bazen de bir kadının avutan kollarında kayıtsız tutkuya teslim olmuşken, varolan tüm onaylanmış ideallere meydan okuyan ve kulaklarda asılı kalan keskin bir mizahla yüklü onaylanmamış acı bir kahkahanın çığlığıdır; HİÇLİĞİN AYNASIYDIM BEN. Trajik, komik, trajikomik ve bazen saldırgan... Yeraltı edebiyatının hatırı sayılır klasiklerinden biri olmaya aday, Fatih Kaynak´ın yazın hayatına adımını attığı bu ikinci kitabı, yaşamın kolay kolay ayak basılmaya cesaret edilemeyen yollarında bir turluk da olsa gezinmeyi göze alabilen her okurun başucu kitabı olmaya hazır bir hikaye; ama, buna ancak okuyunca karar verebilirsiniz... (Arka Kapak)