Hayatımın Oyuncusuydum Şimdi Yönetmeniyim

Uzun lüle saçları, açık yeşil gözleri ile cimcime bir kız çocuğuydu Reyhan. Annesi, diğer odada
babası ile konuşuyordu. Sonra annesinin çığlıklarını duymaya başladı. "Yeter, vurma!" diyordu
annesi. Reyhan minik elleri ile kendi odasından ilerleyip annesinin, kapısı yarı açık bırakılmış,
odasından içeriye girdi. Babası annesini yere yatırmış, dövüyordu. Annesinin gözleri kan revan
içindeydi. "Anneciğim, anneciğim!" diye annesine tam yönelmişti ki babası, Reyhan'ı belinden
kavradığı gibi koridora götürüp bıraktı. Paltosunu aldı, daire kapısını hızlıca vurdu ve çekip gitti
babası. Reyhan, hemen annesinin kucağına koştu; o minicik parmakları ile annesinin kana karışmış
gözyaşlarını elleri ile silmeye çalışıyor, bir yandan da ağlıyordu...