Haneden Ev Haline _{"Türk Evi"nde Mimari, Düzenleme, Pratik}

"İster bir apartman dairesinde yaşıyor olalım, ister bir köy ya da dağ evinde, gundelik hayatımızdaki alışkanlıklar, mekânı duzenleme ve değerlendirme biçimleri, kullandığımız eşyalar ve onlarla ilişkilerimizle, farkında olarak veya olmayarak... bir dunya inşa ederiz. Yeni taşındığımız bir ev ile kuracağımız bağlarda, gelecekte bu mekânda yapmak istediklerimize dair hayallerden çok... ortaklaşa inşa ettiğimiz bir mekân kulturunun kolektif hafızamızda bıraktığı derin izlerin payı vardır. Biz burada ikamet etmekten fazlasını yaparız..."

Ev, barınaktan çok daha fazlası. Bir ev aleti, basitçe bir "alet" olmaktan öte, bir yapıp etme tarzının biçimlenmesine katkıda bulunuyor. Mobilyalar, yıllanırken, hatıraların demirbaşına dönuşuyorlar. Her evin kendine has bir kokusu oluyor. Evin etrafında şekillenen mekân kulturu, tum kulture ve hayat tarzına damgasını vuruyor.

Seyhan Kurt, bu mekân kulturu bilinciyle, "geleneksel Turk evi" denen imgenin sabit bir mimari form olmadığını, gundelik hayat pratiğiyle iç içe surekli dönuştuğunu gösteriyor. Bu dönuşumu anlamak için mutfak ve oturma odasının veya balkonun "mana ve ehemmiyetine" bakıyor, dikkatle.

Geniş haneden "çekirdekleşen" meskene, duğunden cenazeye, evin ve işlevlerinin tarihsel değişimini kat ediyor. Haneden Ev Haline, evle ilişkimizin edebiyattaki yansımaları eşliğinde, kendisi de edebi zevkle ve "ev sevgisiyle" yazılmış bir kitap.