Güz Rüzgarları

MELEKLERİN KISKANDIĞI KİM DERSENİZ CANIM ANNEM

Güller gibi kokar teni, doymam öpsem gözlerini
Yine duysam sözlerini, kim derseniz canım annem.
Ah! Yeniden tutabilsem, bırakmam ben ellerini
Meleklerin kıskandığı, kim derseniz canım annem.

Esirgemez şefkatini, içsem doymam sevgisini
Çok severim kendisini, kim derseniz canım annem.
Her gün büyür hasretimiz, çok özlerim kendisini
Işıklar saçsın Rabbimiz, kim derseniz canım annem.

Beni kollar, beni korur, zavallım hep mahzun durur
Neylersin ki akıbet bu, bir zalim rüzgâr savurur.
Kollarımda değil aman, kara topraklarda uyur
Işıklar saçsın Rabbimiz, kim derseniz canım annem.


Çekerim versin derdini, alsaydım tüm kederini
Hiç koymazdım hep öperdim, ah! O pamuk ellerini.
Gönül nasıl kaderin var, soldurdu hep güllerini
O ebedi bir duadır, kim derseniz benim annem.

Gökyüzünde o yıldız yok, o gurup yok, o mehtap yok
Sümbülün boynu bükülmüş, o bülbül yok, o şebnem yok.
Hayat tatsız tuzsuz olmuş, billâhi o eski zevk yok
Kalbimde o bir matemdir, kim derseniz benim annem.

Baksaydınız gözlerine, sevgi ve merhamet taşar
Garip biri, mazlum biri, gönül meler, ona koşar.
O nur yüzünü görünce, beş duyum bir olur coşar
Işıklar saçsın Rabbimiz, kim derseniz canım annem.