Gülşen Manzum Mesnevi

Yel değil bu neyin soluğu ateş Yok olsun her kimde yoksa bu ateş Kalem yazmak için öne atladı İş aşka gelince kalem çatladı Akıl eşek gibi çamura battı Aşkı aşıklığı da aşk anlattı Söz birden Şemseddine gelip çatı Dördüncü kat göğün güneşi battı Cevrinde öyle tatlılık var senin Anlamaya gücü yetmez kimsenin Söze sığmaz güzelliği teninin İki alem aksidir bir beninin Gizlense ne hoş olur yarin gizi Sen de gel hikayeden dinle bizi Ne hoş olur sırları dilberlerin Söylenince sohbetinde ellerin Ey kardeşim sen tümden düşüncesin Gerisi deri kemik elbisesin Gülse düşüncen Gülşen gül bahçesi Dikense külhanda odun destesi Bir suret gördün kesildin tercüman Ne dediğin bilmez bir papağan Olgunun halinden anlamaz hiç ham Öyleyse söz kısa olsun vesselam