Gökyüzü Defni

Kolay değil bir yeri idare etmek. Toprak kan ister,
doymaz yine ister..
Yılların getirdiği bir dil evriminin izlerini taşıyan Gökyüzü Defni, dinamizmini yitirmeden olgunlaşmış üslûbu, kullanılan anlatım tekniklerinin çeşitliliği ve kısa öykülerinin çarpıcılığının yanı sıra uzun öykülerdeki romansal kurgusu ile de dikkat çekiyor.
Kitaba adını veren gelenek, dünyanın toprak yoksunu
bölgelerinde başvurulan, hayvanların ve doğanın yardımıyla ölüleri uğurlama, geride bıraktıkları her türlü
izi yeryüzünden silme biçimi. Gökyüzü Defninde öyküleri
anlatılan kişilerin birçoğu daher ne kadar belli etmemeye çalışsalar, kendi kendilerine dahi itiraf edemeseler dehayatlarını benzer bir ufalanmaya karşı direnerek tüketebilen insanlar. Onlara belletilen rollerin
dışına çıkıp, dayatılan tabuları yıktıkça, oldukları yerde
durmalarını emreden bir evrende değiştikleri sürece varolabiliyorlar. Modern edebiyatın tüm izlerini taşıyan bu sayfaları
okurken, öykücülüğümüzün gelip dayandığı uzak ufku
görmek de başlı başına sevinç kaynağı.