Gelseydin O Gün

Bir çizgide yüzüm kaldı Çekilirken akşamın perdeleri Ürpertiyle terlediğim odalarda Gölgelerin yok olduğu Son beyazında yaşamın Bir çizgide sesim kaldı Gittikçe büyüyen derinliklerde Sitemkar tasalarım Küçük havzalarda Yıpratıp durdu kendini telaşla Bir çizgide yüzüm kaldı İç kıyımlarım Terk edilmiş evlerde Duvar kireçleri gibi Zor anlatılan susuşlarda Bir çizgide sesim kaldı Dumanlı göğsünde zamanın Ölümün yalnızlık olmadığı Yutkunamadığım günlerde Ağlayarak yerlerim olmadı Ses Ve yüz Kenarları yanık bir fotoğraf İnsanın kendini unuttuğu yerde Hiç bir albüme sığmadı (Arka Kapak)