Fıkhî Açıdan Türkçe İbadet

Şimdiye kadar Arapça dışında ibadet meselesi, daha çok Arapça dışında namaz şeklinde anlaşılmış ve bu bağlamda tartışılmıştır. Bu şekilde bile olsa fıkıh kitaplarında ve ilgili eserlerdeki konuya ait bilgiler, uygulama açısından İslâm fıkıh tarihinde bir yer edinememiştir. Serahsî´nin Hz. Selman´dan rivayet ettiği ve Farisilerin bunu bir müddet tatbik ettiği haberi ile yine sıhhati açısından zayıf olan Hasan Basri´nin arkadaşı Habib el-Acmi hakkında, dili yatmadığı için bir süre Farsça tercüme ile namaz kıldığı yolundaki ifadesi hariç, fıkıh kitaplarında başka uygulama nakledilmez. Günümüze gelince, bu çalışmalar bir ihtiyaçtan çok, 1789 Fransız ihtilaliyle başlayan etnik milliyetçilik (ırkçılık) akımlarının bir neticesi gibidir. Zira her şahıs daha çok, kendi millet ve milliyetini öne çıkarmaya başlayınca, esas bağı İslâm kardeşliği olan Müslüman toplumlarda da bunun ters tesirleri zuhur etmiştir. Her milletin kendi diliyle ibadet edebilmesi hususundaki gayretler de, bunlardan biridir. Elinizdeki çalışma Türkçe ibadet konusunu tafsilen incelemektedir.