Eşeysiz Rodin

selam Truva her birimiz yüreğimizde sakladık seni yıkan atı ardımızdan ne çabuk gelip gitmiş diyecekler... Önsöz İnsan kovalıyoruz. Isırabileceğimiz her türden. Siyah, sarı, beyaz; avlar geçiyor içimizden. Kansız bir yol değil bu. Aç kabilelerle kuşatılıyoruz. Renkler girift. İçerde şeffaf tutkular. Her yan yaşam. Nerede (s)aklandığınız belli değil. Bazen kendimize yakalanıyoruz. Postmodern bir salgında aşısız düşlerimiz enfeksiyon kapıyor. Rodin kendini yontuyor... Yolcuyum, biraz tutarsız. Dokunamadıklarımı yazıyorum. Karıncaları, büyücüleri, video kameraları, enlemleri, soyluları. Coğrafyayı yıkmak pahasına kıtanın göbeğinde bir ada tasarlıyorum. Anlamsız... Herşey bütün. Asi düşlere kucak açmak gerek. Gururu gölgelemeli. Bizler önemliyiz. Herkese uğurlar ola uykuaşırı yolculuklarda. Kim bilir, karşılaşırız bir gün... Şair bulunduğu yerde kalıyor! (bu kitapta da)