Ege'den Hemşin'e

Kapı açıldığında koğuştan beş kişi çıktılar, üst
aramasından sonra demir kapılar ardı ardına açıldı.
Görüş kabininde babasını beklemeye başladı
sabırsızca. Onun için zaman önemliydi. "Erken alsalar
olmaz mıydı?" diye düşünürken karşısında babasını
gördüğünde yüzünde gülücükler açtı. Ev halkını,
mahalleliyi, arkadaşlarını sormadan direkt konuya girdi.
İlk önce okuduğu kitaptan bölümler aktardı.
Sonra, "Badara-Hemşin'de yazları yakın akrabalarımız
bizim evde toplanırdı," dedi İshak. "Hatta civar
köylerden ailemizin diğer fertleri gelirdi. İlk önce
yemekler yenilir ardından ikinci kata tahta
merdivenden çıkılarak, herkes sırasıyla yerine
otururdu. En önde babamın dayısı Mehmet, bir adım
gerisinde diğer dayısı İshak, solunda ise Hasan
otururdu. Sen ve Rafet ağabeyim kapı girişinin solunda
otururdunuz. Mehmet dayı Rusya'dan gelen mektubu
okur, bir sehpanın etrafına toplanır birlikte yanıtını
yazardınız. Okunan mektubu sonunda bir tasın içinde
yakardınız. Küçük olduğum için o zamanlar aklım
ermezdi. Bugün düşündüğümde ancak anlayabiliyorum
birilerinin eline geçmesin diye yakıldığını."
Babası İshak'a bakmakla yetindi. Bir ara bir şey
söyleyecek gibi oldu, vazgeçti.