Düş Kangrenleri

(masalların mavi saçlı kızıydı, her gece yanımda yatar soluğumdan öperdi anıları ve aşlarını sürüklerken ardından gözleri bağlı ve ıslaktı yanakları, masallardan geriye kabuslar kaldı...) ... şimdi yanlız anılar kaldı senden bana bir ihtilal gibi zamansız gel-gitler ve armağan ettiğin kızıl düşgelimler kaldı sel gider, kum kalırdı ya kangrenleşen düşler kaldı bize yalnızca adına aşk dediğimiz o derin uykudan... (Arka Kapak)