Dojeha Veşarti

İvîskarek "Tenê diodeyekê de" Di odeyê de perdeyek, şimik, pênûs, mase, kursî, lênûsk, textêrazanê û pirtûk hene. Û rojekê nivîskar winda dibe.

Perde: Lê, niha li şûna xwe valahiyeke bi hesret hiştiye.Ew tune ye. Dibe ku careke din li min û odeya xwe venegere. Ez ê vê yekê tu carî nizanibim. Ka çimaçû? Ji ber çi ewqasî dilxemgîn bû?-Çima bi ser wêneyê wê keçikê de her şev berî ku rakeve digiriya?

Şimik: Piştî nîvro bû. Em pê re heta ber derî çûn. Cihê ku sol lê bûn. Me nedixwest nigên wî berdin. Berxwedana me bi serneket. Em ji nigên xwe derxistin. Solên xwe kirin pê û çû. Em jî li pey wî, liser hev siwar bûn. Jixwe ji destê me jî tu tiştekîdin nedihat.