Doğum Lekesi Gibi Bir Gülümseme

Ben aslında bu okuma grubuna annem için katılmıştım. Annemi yatıştırabilmek için. Annem öleli çok oldu ama ben hâlâ onu yatıştırmaya çalışıyorum. Martın sonlarından kasımın ortalarına doğru elimi uzatıyorum, annemin sonbaharda iyice zayıflamıs saçına bademyağı suruyorum, kulağına bir şeyler fısıldıyorum. Gören ninni diye duşunur, dua diye duşunur. Oysa ne ninni ne de dua... Yuze doğum lekesi gibi yerleşmiş bir gulumseme, neyi saklar? Bir eşelek gibi kalakalmanın huznunu bilmeyene, onu anlatabilir misiniz? Yalnızlığın ucunu sivriltmek, bir kısır dönguyu kusursuz kılar mı? Eşyanın kurduğu mahkeme, hangi hatıraya adil olabilir? Bahsettiğini görulmez, anlaşılmaz kılan, seyrelten cumlelerle, birbirimize aslında ne anlatırız? Kendini bulmanın yolu, hep bir başkasından mı geçer? Doğum Lekesi Gibi Bir Gulumseme, Barış Bıçakçı'nın barışması zor, idaresi zor, çunku idraki zor duyguları usulca yokladığı bir öyku demeti.