Deprem Altında Son Nefes

Savcı, haklısın, diye düşündü. İsmet, Hatice çok tehlikeli bir bayan,

dedi. Ama şimdilik yarattığı tehlikeyi bastıracak derecede faydası

dokunabilirdi. Fakat bu durumun ne kadar süreceğini zaman

gösterecekti.

Hatice, mahkeme salonundan çıktıktan sonra kendisini eve bırakmak isteyen bayan polis Mehtap'ın teklifini kabul

etmişti. Birlikte taksiye binmiş, radyodan haberlerde İzmit, Gölcük, Düzce'de yaşanan deprem enkazı altında kalıp,

kolu kesilen insanları dinliyordu. Bulutların arasından, fırsat buldukça yüzünü gösteren güneş ışığı gökyüzünü kızıla

boyamıştı. Bu manzarayı görünce Hatice, polisin kendisini eve bırakmasından bir daha mutlu oldu.

Hatice'nin sokağına girdikleri anda sokak lambaları yandı. Ancak evin görünüşü, biraz önceki huzuruna son

vererek içinin yeniden korkuya kapılmasına neden olmuştu. Birkaç gün önce yaşadıklarını düşünmüştü, "Ben

neden deprem altındaki son nefesi veren yaralı veya ölmüş insanlardan altın ve para hırsızlığını yaptım? Biz

hırsızlar insan mıyız yoksa bilinmeyen yaratık mıyız?.."

Polis, son bir karar vererek, elinizi uzatır mısınız, dedi.

Hatice'nin yüzünde beliren soru işareti, yaşanacakları değiştirmeye yetmeyecekti..