Demiryolu Çocukları

Onlar üç kardeşlerdi. Annelerine en çok yardım eden büyükleri olan ablaları Roberta idi. Ortanca
kardeş Peter'in hayali, büyüdüğünde mühendis olmaktı. En küçükleri Phyllis ise iyi kalpliliği ile
bilinirdi.
Aslında demiryolu çocukları değildi onlar. Ara sıra seyahat için trene binerlerdi. Oldukça güzel ve
görkemli bir evleri vardı. Maddi olarak durumları da gayet iyiydi. Anneleri tüm çocukları ile ayrı ayrı
ilgilenir, onlara kitap okur, lezzetli kurabiyeler hazırlar hep birlikte eğlenirlerdi. Anneleri vaktinin büyük
bölümünü çocuklarına ayırırdı ama bazen de hikayeler yazardı.
Şanslı bu üç çocuk, her istediklerine sahiplerdi. Güzel giysileri vardı. Şöminelerinde evlerini
sıcacık ısıtan gürül gürül bir ateş yanardı. Özel odalarının duvarlarına süslü kâğıtlar yapıştırılmıştı.
Üstelik pek çok oyuncağa sahiplerdi. Neşeli bir dadıları ve James adını verdikleri oldukça sevimli bir
de köpekleri vardı. Babaları eşsiz sayılacak bir adamdı. Onlara hiç kızmaz, başkasının hakkını
yemez ve çocuklarıyla oynamaktan büyük keyif alırdı. Onlarla oyun oynamak istemediği zamanlarda
da mutlaka makul bir nedeni olurdu. Bu nedeni de çocuklarına çok ilginç ve komik bir şekilde
anlatırdı. Onlar da babalarını anlar ve ona hak verirlerdi.