Dedemden Sonra Bir Yudum Tat

Bekir Sami Bey bir gün en büyük oğlu Basri ile

konuşur. Henüz 1950'lerin başıdır.
-Basri ben bir okul yaptırmak istiyorum. Şu İstanbul'a

BİNGÜL EGEMEN çok küçük yaşta geldim ama çok çalıştım, çabaladım.
Elimiz ekmek tuttu. Şansımız yaver gitti, iş güç sahibi
olduk. Ben başkaları için de bir şeyler yapmak
istiyorum. Birilerine faydalı olmak insana ferahlık,
huzur verir. Bu kadar nüfusun bir teşekkürü olsun,
başımızın gözümüzün sadakası olsun, bu devlete az
da olsa bir katkımız olsun diye okul yaptırmak
istiyorum.
Sonuçta birkaç yıl sonra Gaziosmanpaşa semtinde bir
ilkokul inşa edilmiştir ve adı Bekir Sami
Dedeoğlu'dur. 1952 yılında dedem kurdele keser
kendi adını taşıyan okulda.
-------
Komşularımız vardı, okulda arkadaşlarımız,
gayrimüslim, ötekileştirmediğimiz, her milletten, her
uyruktan. Ne kadar güzel ilişkiler vardı o zamanlar.
Çıkarsız, yalansız, riyasız, fedakârca...