Dağlar Seni Söyler Dalgalar Seni

GÖREN SEN MİYDİN ?

Gelince başıma bin türlü belâ;
İlk evvel aşk ile gören sen miydin?
Bir güzel açmıştı kanıyor hâlâ
Yarama merhemi süren sen miydin?

Sensiz gecelerde kaçtıkça uykum,
Gönülden gönüle vardıkça duygum,
Çok kara kış gördüm bahara mahkûm
İlk açan gülleri deren sen miydin?

Nakşettin ruhuma günde rüyâda,
Var mı senden güzel söyle dünyada,
Aşkınla gezerken çölden ziyade
Yanmıştım o suyu veren sen miydin?

Çaresizdim kimim kimsem de yoktu,
Sevdim dediklerim boynumu büktü,
Bir kulübem vardı her gelen yıktı
Gönlümde bir saray kuran sen miydin?

Aşkınla yanarken yaram kanarken,
Başımın üstünde kuzgun dönerken,
Kimi var diyerek felek denerken
Sıra dağlar gibi duran sen miydin?

Ressam Halil, aşkı destan sözüyle,
Mutluluk saçarak aydın yüzüyle,
Son nefes de olsa bile özüyle
Sımsıcak sevgiyle saran sen miydin?